[...]
Wat de toekomst gaat brengen wordt steeds minder belangrijk voor mij. Mijn tijd in "de Muze" lijkt nu zo onwerkelijk. Het zal zeer raar doen als ik terug thuis kom.
...
Het is nu 09:40 en mijn volgende opdracht is pas deze nacht om 22:00. Patrouille te voet bij nacht! (WOAW!!) We kunnen goed slapen en hebben dat ook nodig.
Op een ochtend brak ik mijn tentje op en wat zat daar onder? Een slang!
De studentenhaver uit het postpakket is heerlijk. Snoep mag je altijd opsturen. Als de filmpjes goed in België geraken dan zal je kunnen zien hoe het hier werkelijk is. Het is hier elke dag 45C° heet. Geen zucht wind.
Ik heb de DOC mogen beleiden naar een vrouw in het dorp die juist bevallen was. Ze deed dit alleen in een hut en op de grond. Ik mocht wel niet mee binnen.
...
Er zitten overal gewapende bendes die in de dorpen overvallen plegen. Als we op patrouille gaan door de bush houden we de vinger op de trekker, we luisteren en ruiken zo goed we kunnen. Het is net of ik op sardinnen aan het vissen ben in de oceaan. Het is moeilijk.
Ik ben blij als ik 's nachts naar de uitgestrekte zuidelijke sterrenhemel kan kijken. Zo enorm groot. Ik besef hoe klein wij zijn en hoe belachlijk dit conflict eigenlijk is.
Ik spreek al een woordje Somali. Het is een Arabisch dialect. Bij thuiskomst kan ik misschien gaan werken bij de politieke vluchtelingen om hen wegwijs te maken in ons land.
Ik hoop dat de media thuis (er vliegt een helikopter over) de zaken naar feiten gaat berichten. Want het werk dat de Belgische Para's hier verricht hebben is enorm. Na vijf jaar smerige oorlog heerst hier nu een relatieve vrede.
Het eten is hier uitstekend. We krijgen nog steeds te weinig water. Dus drinken we de hele tijd Cola, Fanta en BIER. Twee pintjes en je bent ladderzat, geweldig!
[...]
Voor het postpakket:
- 2 filmpjes per week
- Tijdschriften
- Snoep
- Spiegeltje (het mijne is reeds in gruzelementen)